Eşimin Ardından

Kasım ayının son gecesiydi, 
Gök gürültüleri arasında uyandım. 
Şimşekler çakıyordu göz kapaklarımın içerisinde
Ertesi gün Cuma vaktinde ki gidişine
Son yolculuğa çıkış bileti kesen tsunami 
Seni karanlıkların çukuruna, beni 
Kıskanç bulutların kucağına sürükledi
Şimdi yüreğimde yaşattığım umudum küskün 
Günlerimi aydınlatan güneşim 
Artık solgun ve üzgün

Hayat bağlarım kördüğüm oldu çözülmeksizin 
Hırçın rüzgarlar seni benden aldı acımasızca 
Senli hayallerim martı kanatlarında 
Uçuşa geçti hiç dönmeksizin.! 
Birlikteliğimizi arayan gözlerim sicim, sicim 
Damlalar akıtmakta kazılmış topraklar üzerine 
Çiçekler boynu bükük dargın bakışmakta 
Gök yüzüne isyan edercesine.

Aramıza girmek isteyen isyankâr şeytanlar 
Görünmez oldu utanmaz kaderin derinliklerinde!
Ben de ise yürek sızılarında geceler mehtaba, 
Günler sevgiye muhtaç kaldı! 
Hiç umulmadık hiç beklenmedik 
Bir döngüydü bu ömür değişikliği!

Daha kış mevsimi gelmeden en
Yakınlarımın birer buz parçası oluşu sızlattı
Yüreğimde ki gerçeği!
Hısım akrabamdan çok dostlarım vardı 
Yürek yangınlarıma su serpen.
El açtım tanrıya sitem ettim
“İnsanı yarattın da kötü ruhları neden
Soktun yüreklerine” diye.!

Şimdi yapayalnız bıraktın beni,
Gözlerim her köşe bucakta 
Senli anılardan başka bir şey görmez oldu arık.
Hiç beklenmedik bir son oldu bu
Oysa vedalaşıp helalleşmeden geldi yazgımız
Ani gidişin beni de bitirişin oldu.
Bak işte;
SEN GİTTİN, 
BEN BİTTİM!