Bir Varmış Bir Yokmuş.

Bir Varmış Bir Yokmuş.
Gün bitmek üzere, 
Akşamı beklemekte fesat saatler 
Eflatun/lu vakitlerin sarhoşluğunda…. 
Gök gürültüleri arasından
Geceye ihanet yağmurları düşer, 
Yıldırımlar ateş alır 
Göz bebeklerinden!
Bir aşk ağlar için, için 
Bilinmez denklemler boşluğunda 
Bir yürek kanar sessiz ve derinden, 
Dolunay asılı kalır sol yanda. 
Hüzün gözlerde nemli  
Yarınlar üzgün 
Ve  
Küskün bu şehre…. 
Bitimsiz özlemler 
Öksüz kaldı zamansız vakitlerde 
Yalnız başına bir kumru
Kanat çırpar sis bulutları arasında, 
Bir keklik yalçın kayalara 
Vurur kendini, 
Dağın yamaçlarında akseder 
Bülbülün feryadı, 
Bitmemiş romanın sonu 
İşte o gün   
Ve 
O geceydi!
Tüm umut yıldızları söndü,
Bir hayat gülüşünü 
Yalnızlığa gömdü,
Vuslatı denize serpti 
Yunuslara armağan! 
Martılar ses verdi kıyı şeridinden 
Bir yudum sevgiydi susuzluğa derman 
Çırpınışlar zamansızdı artık 
Beklemekte!  
Açlığa doymak 
Yok 
Hasretliğe  
Kanmakta! 
Emanet sevinçler 
Süresiz mahkûm oldu!
Şah damarları yüreğe ölüm akıtmakta
Yalanlara gebe kaldı geceler
Ve 
Ağaran bulutlar griye döndü
“Bir varmış” 
“Bir yokmuş” oldu sevdalar, 
Bu şehrin tüm ışıkları söndü…
-Bilal Esen-