Bolu'da cinayet!
Henüz 30 yaşındaydı.
Doğduğu gün bütün şehre umut olmuştu.
Teni bembeyazdı, duruşunda asalet vardı.
Çok zengin ve hayırsever bir babanın evladıydı.
Her evlat gibi babasının gözbebeğiydi ve ilk göz ağrısıydı.
Babası Kâh aç kalmıştı kâh parasız. Ara sıra karamsarlığa düşmüştü ama yılmadan, bıkmadan, usanmadan çok çalışıp çok kazanmıştı ve kararlıydı. Geride bir iz bırakmalıydı; yoksa kazandığı paranın anlamı kalmayacaktı ve 1988 yılında Allah ona nur topu gibi bir evlat nasip etmişti. Haline şükredip dünya gözüyle evladına şunları söyledi ‘Benim yüzümü kara çıkartmayıp, hayırlı bir evlat olacaksın. Benim çok vaktim kalmadı ama sen yaşayacaksın ve insanlara faydalı olacaksın yoksa sana hakkımı helal etmiyorum.’
Vebal büyük, vebal ağırdı.
O da babasına layık oldu. Binlerce insana umut, adına yakışan oldu.
Kardeşlerine örnek olacaktı, benim yolumdan yürüyün diyecekti.
Ta ki bir cinayet işlenene kadar.
Hem de doğduğu, büyüdüğü ve aşık olduğu şehirde.
İzzet Baysal Anadolu Lisesi bir cinayete kurban gitmişti.
Niteliksiz okul yapılarak.
Görüşmek, haberleşmek dileğiyle
İyilikler
