“Bolu’nun Evladıyım”
İrem Yaman Acardağ, mahkemede yaptığı konuşmada şu ifadeleri kullandı:
“Ben İrem Yaman Acardağ. Ceren Yaman Doğan’ın kardeşi, Lalin Doğan’ın teyzesiyim. Altı gün boyunca burada çok şey konuşuldu. Avukatlar anlattı, hukukçular maddeleri tek tek sıraladı. Yangının neden olası kast kapsamında değerlendirilmesi gerektiğini, neden bu kadar açık bir ihmaller zinciri olduğunu tüm ayrıntılarıyla ortaya koydular. Ben bugün burada o detaylara girmeyeceğim.
Ben Bolu’nun evladıyım. Burada büyüdüm, bu şehirde yaşadım. Ne yazık ki yıllarca bu insanlarla aynı havayı soludum. Bu otelin yönetim kurulu başkan yardımcısı Emine Murtezaoğlu Ergül, ablamın tanıdığıydı. Katledildikleri o geceden sadece beş saat önce birlikte fotoğraf çekilmişlerdi, lobide kahve içip sohbet etmişlerdi. Ablamın tek suçu, kalbinin orta yeri dediği kızı Lalin’i ile bildiği, güvendiği, tanıdığı insanların otelinde kalmaktı. Ve o insanlar, ablamın ve güzel kızım dediğim Lalin’imin canına mal olan ihmaller zincirinin başındaydı.
Bizim kendi halimizde, birbirimize güvenle yaslandığımız, içinde sevgi olan, umut olan bir dünyamız vardı. Sanık koltuğunda oturan sizler, kendi aymazlıklarınız, vurdumduymazlıklarınızla bize ait o dünyayı katlettiniz. Benim hayatım 21 Ocak günü sizin yüzünüzden öncesi ve sonrası olarak ikiye bölündü. Hayatta benim sadece bir kardeşim vardı: Ablam Ceren. O benim çocukluğumdu, sırdaşımdı, her yarama merhem olan, en güvendiğim dostumdu. Biz birbirimize sadece kanla değil, yürekten bağlıydık. Onu kaybetmek, bir yanımın koparılması gibi değil, tüm dengemin yerle bir olmasına sebep oldu.
Ve güzel kızım, yeğenim, Lalin’im… Ben onunla tattım teyzeliği. Dünyaya geldiği an hayatımıza bambaşka bir ışık getirdi. Sevgiyle ve pamuklara sararak büyüttüğümüz minik meleğim Lalin’im, henüz 16 yaşındaydı. Ben artık bir daha teyze olamayacağım. O tatlı kahkahasını, geleceğe ait kurduğu hayalleri unutmam mümkün değil. Ve en acısı, ben şimdi bir yaşındaki kızıma, onun teyzesini ve ablasını sadece fotoğraflardan anlatacağım. ‘Senin ablan seninle oynayacaktı, sırlarını dinleyecekti…’ Ama sen onları sadece fotoğraflarda görebiliyorsun. Çünkü birileri sorumluluk almadı. Çünkü birileri görevini yapmadı. Çünkü birileri insan hayatını hiçe saydı.”
Eğer hâlâ insanlığın ufak bir kırıntısı kalsaydı içinizde, burada hayatı yerle bir olan insanların karşısında susmayı, saklanmayı, inkâr etmeyi değil, en azından özür dilemeyi beklerdik sizden. Bolu sizin yüzünüzden yasta. Sizin yüzünüzden bu şehir utanç duyuyor.
Bu dava sadece bizim değil. Çocuklarını tatile gönderen her annenin, sevdiklerini dinlenmeye gönderen her kardeşin davası. Çünkü hepimiz biliyoruz ki, adalet yerini bulmazsa bu topraklarda aynı acıyı bir başkası daha yaşayacak. Emsal bir karar bekliyoruz. Caydırıcı, cesur, adil bir karar… Vicdanlara dokunan, hayatları koruyan bir karar olmasını yüce mahkemeden bekliyoruz. 78 can için… Onların ardından hayatı yarım kalan herkes için… Ve bir daha hiçbir can yanmasın diye.”
Salondakiler gözyaşlarını tutamadı
İrem Yaman Acardağ’ın konuşması sırasında mahkeme salonunda bulunanlar gözyaşlarını tutamadı.
