HABER: TEVHİDE İREM ZORLU-ECE YILDIZ
HER ŞEY BAŞIMDA UÇUŞTU
Kahramanmaraş merkezli 11 ili etkileyen deprem sonrasında konuşmasında yaşadıkları felaketle ilgili çarpıcı açıklamalarda bulunan Güldane Fedakar, “Eşim KOAH hastası. Ben de sık bez kullanıyorum maalesef. Depremin olacağı gece eşim hastalandı. Hastaneye götürdüler, ben tekim evde. Komşular geldi oturduk, komşular gel bizde yat dediler. Yok ben sık sık tuvalete gidiyorum rahatsız olursunuz dedim kabul etmedim. 01.30’da yattım ben. Sonra depremle uyandım, tekim. Beni o duvardan o duvara çarpıyor. Şaşırdığımdan hareket edemedim. Ranzanın üstünden hurçlar, yastıklar, her şeyler başımdan uçuyor. Dışarı çıkmak hiç aklıma gelmedi, Allah diyorum başka bir şey demiyorum. Oğlum hastaneden geldi, anne çabuk çıkalım dedi. Üstümüze bir şey almadan, ayağımızda terlikle hemen çıktık. Arabanın içinde parkta hava aydınlanıncaya kadar orada durduk. Kütüphaneye gittik. Hastayım, oğluma eve gidelim ilaçlarımı alalım dedim. Giderken caddenin içinde tam evimize yaklaşacağımız zaman ikinci deprem oldu. Hemen arabayı köşeye çekti yoksa evler üstümüze yıkılacaktı. Tozun içinde kaldık. Biz enkazda kalmadık bir dakikayla kurtulduk, eve yaklaşmıştık girseydik biz de enkaz altında kalırdık. Evlerin hepsi yıkıldı. Bizi dağ semtinde Gariplik Mezarlığı derler oraya götürdüler. 4 gün orada durduk. Kar yağıyor, soğuk, ayaz çok kötüydü. Öldürmeyen Allah öldürmüyor” ifadelerini kullandı.
HİÇBİR ŞEY KURTARAMADIK
Elbistan’in içine yardım geldiğini ama dağda kaldıkları için yardım göremediklerini söyleyen Fedakar, “Bolu’da torunum var beni aradı buraya gelin dedi. Benzin yok, İstanbul’dan akrabalarımız benzin gönderdi. Bolu’ya geldik lojmana yerleştik, eşimi hastaneye götürdüler. Eşim hastaneden çıkana kadar ben lojmanda kaldım. Hastaneden çıkınca Öğretmenevi’ne getirdiler. Eşimin emekli maaşı ile geçinmeye çalışıyoruz. Oğlum burada iş bulamadı ve ben de bez alamıyorum keşke yardımcı olacak birileri olsa ama Allah razı olsun. Bir sıcak ekmek, sıcak yatak bulduk. Dağda soğukta hiçbir şey yiyemedik. Elbistan’ın içine yardım geliyormuş. Biz dağda olduğumuz için yardım görmedik yoksa yardım çok gelmiş. Biz giderken tırdan geçilmiyordu. Evimde oğlumun çeyizi, kızımın çeyizi her şeyimiz gitti. Bir şeyimizi kurtaramadık. Her şeyimiz enkazın altında kaldı kepçeyle atmışlar götürmüşler. Yardım parası almadık. Sadece evimiz yıkıldığı için 10.000 lira aldık. Biz başvuru yapmak için dışarıya çıkamıyoruz buradaki herkes yerini yurdunu biliyor biz bilmiyoruz. Zaten ben de yürüyemiyorum eşim de yürüyemiyor” dedi.
PANTOLONUM BİLE YOK
Ne kadar zorluklar çektiklerini de dile getiren Hacı Fedakar, “Pantolonum bile yok bu pijamayla geldim bu pijamayla da duruyorum. Burada kimseden yardım göremedik. Yerini bilmediğimiz için. Biz kimseden yardım isteyemeyiz zaten, utanırız. Elbistan’a gelen yardım bize gelmedi. Teyzen bez kullanıyor onu alamıyoruz. Bez yardımı istiyoruz. Valim hastaneye geldi ziyarete ben bir şey isteyemedim, utandım. Her şeyim vardı, her şeye sahiptim ama şimdi yok oldu. Canımız sağ çok şükür” dedi.
BENİ BIRAKIP GİTTİLER
Depreme hastanede yakalanan Hacı Fedakar yaşadığı kabusu şu sözlerle anlattı. ”Hastanede yatak bir oraya gidiyor bir buraya gidiyor. Ben oksijen tüpüne bağlıyım çıkarsa ölürüm. Bırakıp gitmişler. Çalışan herkes sığınağa inmiş. Oğlum yukarıya çıkmak istemiş çıkartmamışlar. Babam var dediğinde çıkartmışlar. Beni de alıp sığınağa indirdi. Çok çektim Allah kimseye çektirmesin” ifadelerini kullandı.
